Davids geweten

1 Samuel 24:4-8

Een belangrijke vraag die wij ons moeten stellen is denk ik: “Wat is sterker de druk van de mensen om ons heen of ons geweten, ons hart?” Waarom ik dit een belangrijke vraag vind is omdat het de richting aangeeft waarin ons geestelijk leven zal gaan.

David was al jong gezalfd als koning, en toen was hij alleen nog maar bezig met het hoeden van de schapen en het maken van liederen. Langzamerhand kwam zijn leven in contact met het koningshuis en werd hij daarin gezegend door God. Alles wat David deed was succesvol. En dat ging tegen Saul in.

Saul werd jaloers en begon tegen te werken en ging David vervolgen. Nu was David al door God tot koning gezalfd en had David alle recht op de troon. Zo had David kunnen denken. Maar nee, hij ging de strijd niet aan met Saul.

En toen was er het moment waarop duidelijk werd waar het hart van David lag. David lag met zijn mannen verscholen in een spelonk voor Saul. En juist in die spelonk kwam Saul. En Davids mannen zeiden: “Dit is de kans die God je heeft gegeven, maak hem af.”

David kroop naar Saul toe en sneed alleen de hoek van de mantel af. Maar toen kwam het geweten van David. In de NBV is dat niet zo duidelijk er staat alleen dat zijn hart klopte. Maar in de NIV(engels) of in de Staten vertaling staat dat “het hart hem sloeg”, of “hij voelde zich schuldig”.

Ook al lijkt de situatie door God geschapen zoals wij vaak denken. Davids hart wilde alleen doen wat God wilde, David was gevoelig voor het verlangen van God. God was belangrijker dan de mensen om hem heen. En dit is belangrijk voor ons, dit bepaalt ons leven. Waar baseren wij ons leven op, negeren wij ons geweten en luisteren we naar de mensen om ons heen.

Je moet kiezen, wil je God dienen of laat je je leidden door de mensen om je heen? Wil je geestelijk dicht bij God zijn of neem je het advies van de wereld? Daarom is het belangrijk hoe je staat in het leven, en ik wil je daarom uitdagen om te leren luisteren naar het geweten in God.

This entry was posted in 09 1 Samuel. Bookmark the permalink.