Naar rechtvaardigheid

Jakobus 4:1-10

U krijgt niets omdat u niet bidt. En als u bidt ontvangt u niets, omdat u verkeerd bidt: u wilt alleen uw eigen hartstochten bevredigen. (Jakobus 4:2b-3)

In de vorige overdenking zagen we dat het gebed van een rechtvaardige veel doet met God. God’s hart klopt een slag extra, bij een rechtvaardig gebed. Als rechtvaardige leven we voor de Vader in vertrouwen op Zijn liefde. Als rechtvaardige verlangen we naar Gods heiligheid hier op aarde.

Maar nu een hoofdstuk terug in Jakobus gaat het om een hele andere kant. Het gaat om de onrechtvaardigen, mensen bij wie het niet om God gaat. Het zijn mensen die leven naar de wereld en zijn verlangens. De eerste twee verzen beschrijven het hart van deze mensen, het gaat om egoisme, het gaat om henzelf. Ik, ik, ik en niemand anders. En uit dit hart komt vechten voort, uit dit hart komen leugens voort.

Trouwelozen! Beseft u dan niet dat vriendschap met de wereld vijandschap jegens God betekent? Wie bevriend wil zijn met de wereld, maakt zich tot vijand van God. (Jakobus 4:4)

Maar wat doet dit met Gods hart. Waar Gods hart extra gaat kloppen bij een rechtvaardige, doet dit pijn aan Gods hart. Als wij dit hart hebben dan leven we in onmin met God, dan leven we in vijandschap met God. De mensen die leven met de wereld in hun hart kunnen niet rechtvaardig zijn.

Nu ben ik bang dat toch vele mensen in de kerk van vandaag zo leven, ze leven in vriendschap met de wereld. Ze leven in vriendschap met het kwaad. En vaak hebben ze hun leven zo geredeneerd dat het wel oke is. Maar Jakobus is duidelijk, God wil niets met het hart van de wereld te maken hebben.

En als we naar de kerk van vandaag kijken, dan kunnen we de vruchten van het gebed zien. Er zijn namelijk weinig vruchten, er zijn namelijk weinig antwoorden op gebed. Hoe zou dat nu komen? Is het niet tijd dat we als kerk gaan kijken naar ons eigen hart? Is het niet tijd om de verlangens van de wereld die onenigheid geeft neer te leggen en te verlangen naar het hart van de Vader.

We hebben het rechtvaardige leven weg geredeneert, het is onmogelijk, het is alleen voor een select aantal mensen. Maar dat is het hart van de wereld, het hart van God verlangt naar onze rechtvaardigheid. Daarom roept Jakobus ons op om ons leven neer te leggen en nederig ons voor God neer te leggen.

Onderwerp u dus aan God, en verzet u tegen de duivel, dan zal die van u wegvluchten. Nader tot God, dan zal hij tot u naderen. Reinig uw handen, zondaars; zuiver uw hart, weifelaars. Weeklaag, wees treurig en laat uw tranen vloeien. Laat uw lachen veranderen in droefheid en uw vreugde in somberheid. 10 Verneder u voor de Heer, dan zal hij u verheffen. (Jakobus 4:7-10)

Als we rechtvaardig willen worden is dit de weg. Als we ingaan zien dat het leven dat we leven vriendschap met de wereld is, dan is dit de weg. God haat een onrechtvaardig leven, God haat een leven dat egoistisch is. En dit is de weg die we moeten gaan, die we mogen gaan. Dit is de weg waar God naar verlangt.

Als wij ons onderwerpen aan de liefde van de Vader, als wij naar God toe gaan en ons ver houden van de wereld, dan komen we in het nieuwe leven. Het rechtvaardige leven. En de armen van God zijn open om hen te ontvangen die dit realiseren.

This entry was posted in 59 Jakobus. Bookmark the permalink.