39 Al deze mensen, die van oudsher om hun geloof geprezen worden, hebben de belofte niet in vervulling zien gaan (Hebreeen 11:39)
Een hoofdstuk vol geloofshelden, en natuurlijk is de lijst incompleet zoals de auteur dat ook zegt in vers 32. Maar wat maakt deze mensen nu echt geloofshelden? Hebben ze iets groots bereikt? Hebben ze bewezen dat ze als mens superieur waren?
Maar dit vers laat juist zien dat deze geloofshelden helemaal niets bereikt hebben, menselijk gezien. Ze zouden de nobel prijs van de vrede niet gehad hebben, ze zouden niet geeerd worden in onze tijd. Deze mensen hebben niet eens de beloften, die God had gegeven, in vervulling zien gaan ondanks dat ze in hun leven op God bleven vertrouwen.
13 Zij allen zijn in geloof gestorven; wat hun beloofd was zagen ze geen werkelijkheid worden, ze hebben slechts een glimp ervan begroet, en ze zeiden van zichzelf dat zij op aarde leefden als vreemdelingen en gasten. 38 Ze doolden door verlaten oorden en berggebieden en verscholen zich in grotten en holen onder de grond. Ze waren voor de wereld te goed. (Hebreeen 11:13,38)
Dit zijn mensen voor wie de wereld geen thuis meer was. Dat zijn de geloofshelden, de mensen die hun hart al verkocht hadden aan God en al met hun hart in de hemel woonden. Dit zijn de mensen die niet pasten in deze wereld, maar hier leefden als vreemdelingen.
Kunnen wij ons met hen identificeren? Of houden wij ons nog met alle kracht vast aan deze wereld? Een geloofsheld leeft met zijn hart bij God en verlangt er naar dat Zijn beloften vervuld gaan worden. Een geloofsheld is niet bezig met deze wereld en zijn lusten, maar is een vreemdeling die verlangt thuis te komen.