Het oude is nieuw geworden

Romeinen 2

23 U die in de wet roemt, onteert u God door de overtreding van de wet? 24 Want de Naam van God wordt, zoals geschreven is, door uw toedoen gelasterd onder de heidenen. (Romeinen 2:23-24)

Geschreven door een man die is geraakt door de liefde van Jezus. Voordat hij werd aangeraakt door een helder licht was hij een vervolger van alles waar Jezus voor stond. Hij was dé jood onder de joden. Probeerde alle wetten te houden, maar kwam er door een krachtige ontmoeting met Jezus achter dat het hem niet naar God leidde.

Als geen ander begreep Paulus het Oude Testament. Want door het nieuwe licht dat in zijn leven kwam schijnen werd alle kennis en inzicht van het oude testament een nieuw testament. De wetten en de profetieën kwamen tot leven. En met deze achtergrond schrijft Paulus deze verzen. Deze verzen zijn het licht dat in Paulus is gaan schijnen.

Paulus heeft de wet niet laten vallen, hij houdt nog steeds vast aan de wet die God heeft gegeven. Deze verzen zijn nieuwtestamentische verzen waarin het oude testament niet wordt afgedaan als een oud testament, maar een testament waarop een nieuw testament is geschreven. Het oude is niet verlopen maar het is bekrachtigd met de liefde van God aan het kruis.

En zo moeten we deze verzen lezen. De wet en het evangelie is ons gegeven zodat de wet wordt vervuld in ons leven, niet slechts vervuld in het kruis van Jezus. Dit is Gods verlangen. God is er niet op uit om zoveel mogelijk mensen te redden van de eeuwige dood, God is er op uit om ons leven een nieuwe kans van heiligheid te geven, een leven dat wel voldoet aan de wet en niet uit eigen kracht maar in de kracht van de Heilige Geest. Want daarom zijn het ook de vruchten van de Heilige Geest en niet onze eigen vruchten.

Deze verzen staan nog steeds als een huis. En ook wij moeten ons hiermee confronteren. Is mijn leven tot eer van God of niet? Is de wet en het evangelie volledig werkzaam in mijn leven. Want alles buiten het evangelie om onteert God.

This entry was posted in 45 Romeinen. Bookmark the permalink.