Tegen het natuurlijke in

Romeinen 4

18 En hij heeft tegen alles in gehoopt en geloofd dat hij een vader van vele volken zou worden, overeenkomstig wat gezegd was: Zo zal uw nageslacht zijn. 19 En niet verzwakt in het geloof, heeft hij er niet op gelet dat zijn eigen lichaam reeds verstorven was – hij was ongeveer honderd jaar oud – en dat ook de moederschoot van Sara verstorven was. 20 En hij heeft aan de belofte van God niet getwijfeld door ongeloof, maar werd gesterkt in het geloof, terwijl hij God de eer gaf. 21 Hij was er ten volle van overtuigd dat God ook machtig was te doen wat beloofd was. (Romeinen 4:18-21)

Wij zijn vandaag de dag zo doordrongen van de intellectuele wetenschap, voor ons is het heel moeilijk om Abraham te volgen in wat Hij gedaan heeft. Van begin af aan wordt ons geleerd dat alles een oorzaak en gevolg heeft. Elk onderdeel van het leven willen we onder controle hebben, en dat wat we niet onder controle kunnen hebben willen we indekken door bijvoorbeeld verzekeringen.

Niets willen we aan het toeval overlaten, alles moeten we kunnen bepalen. En als we er niets meer aan kunnen doen, dan kunnen we er ook niets meer aan doen. Als de dokters ons hebben opgegeven dan is er geen enkele andere weg. En ga zo maar door. Zoveel voorbeelden waar wij ons laten limiteren door de kennis die de wereld heeft. Zoveel voorbeelden waar wij ons leven niet in Gods handen durven te geven.

Abraham had geloof, tegen al het natuurlijke in. Elke dokter in onze tijd zou Abraham voor gek hebben verklaard, maar Abraham gaf niet op, Hij geloofde. En dat geloof werd hem gerekend tot rechtvaardigheid.

Nu wil ik voor één dingen uitkijken. Abraham geloofde in God’s belofte. Geloof betekent niet dat we God kunnen forceren iets voor ons te doen. Geloof betekent er op te vertrouwen dat God Zijn belofte houdt. Dus er moet wel een belofte zijn die hier aan vooraf gaat.

Maar de andere kant is dat we niet passief moeten worden in ons geloof en maar afwachten wat God gaat doen. De bijbel staat vol van beloften waarop wij kunnen vertrouwen. Beloften van bescherming, beloften van genezing, beloften van redding. En dit zijn de beloften waarop wij kunnen vertrouwen net als Abraham. Al giert de storm om ons heen, wij mogen vasthouden aan de beloften van God, Hij zal ons nooit los laten als wij vast blijven houden aan Hem. Hij heeft het belooft.

Het vraagt van ons een andere manier van denken. Niet langer hoeven wij ons te laten leiden door de omstandigheden, maar mogen we op God vertrouwen dat Hij ons leven in Zijn hand heeft. Geluk of ongeluk bestaat niet langer, maar Gods hand is wat onze werkelijkheid is.

This entry was posted in 45 Romeinen. Bookmark the permalink.