31 Maar Israël, dat de wet van de gerechtigheid najaagde, is aan de wet van de gerechtigheid niet toegekomen. 32 Waarom niet? Omdat zij die niet uit geloof zochten, maar als uit werken van de wet. Want zij hebben zich gestoten aan de steen des aanstoots, 33 zoals geschreven staat: Zie, Ik leg in Sion een steen des aanstoots en een struikelblok. En: Ieder die in Hem gelooft, zal niet beschaamd worden. (Romeinen 9:31-33)
Nog steeds schrijft Paulus vooral aan de joden. Ze moeten leren inzien dat God al die tijd heeft verlangd naar geloof. De wet die Hij heeft gegeven is er niet om wat mee te verdienen. De wet is er gegeven om in een relatie met Hem te kunnen wandelen. Zoals een kind moet gehoorzamen aan de regels van de ouders om zo in vrede te kunnen samenleven, zo moeten de kinderen van God zich ook aan de regels houden.
Want het werkt ook niet om de rechtvaardigheid te verdienen als een slaaf die de gunst van zijn eigenaar wil verdienen. Omdat men het dan niet uit vertrouwen, maar om er iets voor terug te krijgen doet. En dan wordt Jezus een steen des aanstoots. Want dan blijkt al dat werk op eens voor niets. Want Jezus is gekomen om te laten zien dat het niet onze werken zijn waar God op zit te wachten, maar om ons vertrouwen op Hem.
Jezus heeft het zelf gezegd, niets van de wet wil Hij ongedaan maken, maar Hij heeft het juist van het hoofd naar het hart gebracht. Daar waar de werken naar de wet een betaalmethode werd, heeft Jezus laten zien dat er geen betaling nodig is dan geloof alleen. En dat is het tegen het zere been van mensen die hun hele leven hard lopen te vechten om alle wetjes te gehoorzamen om zo maar de rechtvaardigheid te ontvangen die God ons wil geven.
Want dan is het alleen ons vertrouwen in Jezus dat God gebruikt om ons rechtvaardig te maken. En wat is nu de boodschap voor ons? Want wij zijn nu eenmaal christenen, wij hebben al het geloof ontvangen.
Doet satan niet hetzelfde met ons als wat hij bij de joden heeft gedaan? Is het geloof werkelijk iets persoonlijks in ons leven, of is het slechts het leven naar een traditie, een gehoorzamen van regels? Is God een persoonlijke Vader in ons leven als wij bidden tot Hem, of bidden we eigenlijk alleen maar standaard gebeden of gebeden tot Iemand die we eigenlijk helemaal niet kennen?
Wij zijn eigenlijk helemaal niet zo anders dan de joden in die tijd. Wij gaan dezelfde fout maken door van het geloof een methode te maken zonder dat we God werkelijk hebben leren kennen. Lees alleen maar de Bergrede en zie hoe sterk wij worden geconfronteerd met de steen des aanstoots. Het moet van het hoofd naar het hart, het moet vanuit het slaaf zijn naar het kindschap.