13 Maar de engel zei tegen hem: Wees niet bevreesd, Zacharias, want uw gebed is verhoord en uw vrouw Elizabet zal u een zoon baren en u zult hem de naam Johannes geven. 14 En er zal blijdschap en vreugde voor u zijn en velen zullen zich over zijn geboorte verblijden, 15 want hij zal groot zijn voor de Heere. Geen wijn en geen sterkedrank zal hij drinken en hij zal al van de moederschoot af met de Heilige Geest vervuld worden, 16 en hij zal velen van de Israëlieten bekeren tot de Heere, hun God. 17 En hij zal voor Hem uitgaan in de geest en de kracht van Elia, om het hart van de vaderen te bekeren tot de kinderen en de ongehoorzamen tot de bedachtzaamheid van de rechtvaardigen, om voor de Heere een toegerust volk gereed te maken. (Lukas 1:13-17)
Dit zijn de woorden van een engel en zo moeten we ze lezen. Een boodschapper van God die naar Zacharias komt en een boodschap van God geeft. In deze verzen druipt de liefde van God er af. Lukas mag dan onderzoek hebben gedaan en gewoon de feiten beschrijven, maar het zijn wel de woorden van God die hier beschreven worden.
Zacharias is bevreesd als hij de engel ziet. Dit is niet een reactie van ongeloof, het is een reactie van vrees en angst. De manier waarop de wereld tegenwoordig omgaat met de woorden van God dat is pas beangstigend. Als er een engel voor hen staat dan zouden ze nog door gaan met vloeken en tieren. Dat zien we terug in het bijbelboek Openbaring. De boosheid van de mensen op de twee boodschappers die in de kracht van God profeteren.
Zacharias is beangstigd, want dit is een boodschapper van God die voor hem staat. In het bijbelboek Openbaring buigen de 24 oudsten zich elke keer voor God en voor het Lam. Hebben wij deze vrees niet te veel naast ons neer gelegd? Zijn wij God niet gaan zien als onze vriend, onze gelijke en is alle vrees weg? Hoe staan wij in een aanbiddingsbijeenkomst, is het werkelijk dat we dan voor een Heilige God komen? Vrees voor God is niet slecht zolang we maar Gods woorden van liefde tot ons in laten werken.
Want zo stelt de engel Zacharias gerust. Hij komt met goed nieuws. God vrezen met soms een beetje angst is gezond, dan weten we onze plek. En dan is het God die ons optilt en op onze plek in Zijn genade zet. De laatsten zullen de eersten zijn. Laat het God zijn die ons op onze plek zet, laten we achteraan beginnen en laat het God zijn die ons de juiste plek in onze relatie met Hem aanwijst.
Zacharias een simpele priester en God zet hem op een belangrijke plek, een plek van verzoening. Laten we dit hart hebben en zo verlangen naar het antwoord van onze Vader. Een Vader die de Schepper is van hemel en aarde. Een Vader die alles in Zijn handen heeft, waar we op mogen vertrouwen en Wie we mogen vrezen in ons leven.
Extreme angst voor God is niet goed, maar een extreme happy clappy relatie met God is ook niet goed. God blijft altijd God en we moeten Hem altijd vrezen. Hij blijft altijd heilig en daar kunnen we geen spelletje mee spelen. Denk aan Esther die naar de koning ging met angst en beven, wachtend op het moment dat de koning zijn scepter naar haar uitstak. Zo moeten we voor God komen, met een gezonde vrees wachtend op Gods woorden die ons omarmen in Zijn liefde. Dit is niet tegenstrijdig, dit is een gezonde God-schepping/Vader-kind relatie.