Simpel geloven

Lukas 17

7 En wie van u die een slaaf heeft die ploegt of de kudde weidt, zal meteen, als hij van de akker komt, tegen hem zeggen: Kom maar en ga aanliggen? 8 Zal hij echter niet tegen hem zeggen: tref voorbereidingen, zodat ik vanavond de maaltijd kan gebruiken, omgord u en bedien mij, totdat ik gegeten en gedronken heb, en eet en drinkt u daarna? 9 Hij bedankt die slaaf toch zeker niet, omdat hij gedaan heeft wat hem opgedragen was? Ik meen van niet. 10 Zo moet ook u, wanneer u gedaan hebt al wat u opgedragen is, zeggen: Wij zijn onnutte slaven, want wij hebben slechts gedaan wat wij moesten doen. (Lukas 17:7-10)

Hoeveel boeken met een christelijke achtergrond gaan niet over het hebben van eigenwaarde. We gebruiken verzen uit de bijbel die ons laten zien hoe bijzonder wij zijn voor God en hopen daarmee het gevoel te creëren van waarde te zijn. We vermengen de psychologische wetenschap met de geestelijke boodschap van de bijbel.

Maar maken we daarmee van de christelijke religie niet een egoïstische religie? Dan moet de religie iets voor ons doen. Maar wat wordt dan de motivatie voor ons om Jezus te volgen? Is het een goed gevoel, net als we een goed gevoel kunnen krijgen als we een avondje naar de film gaan?

In de voorgaande verzen heeft Lukas geschreven over het binnen gaan in het Koninkrijk van God. Het is allemaal niet zo vanzelfsprekend, we moeten er actief mee bezig zijn. We moeten alert blijven in het leven en uitkijken voor de struikelblokken. Gewoon simpel geloven zonder het gecompliceerd te maken. Gewoon weten dat als we maar het geloof als een mosterdzaadje hebben we bergen kunnen verzetten.

En nu lijkt het alsof de verzen die bovenaan deze overdenking staan hier niet op inhaken. Maar het is juist dat deze verzen een uitroep zijn van Jezus om het hele evangelie niet zo gecompliceerd te maken. De discipelen vragen om geloof en Jezus antwoordt dat ze het gewoon moeten doen. Ze moeten niet afhankelijk zijn van ingewikkelde dogma’s of magische rituelen, ze mogen gewoon geloof hebben.

Als een slaaf werkt voor zijn meester, is het dan de meester die daar een groot verhaal van maakt en de slaaf helemaal in de watten gaat leggen? Nee, het is normaal wat die slaaf doet, het is zijn werk. Zo moeten wij ook in het geloof staan. Wij moeten niet gemotiveerd worden door een verlangen naar eigenwaarde, God houdt van ons dat moet genoeg zijn. Nu is het onze taak om het geloof zo simpel mogelijk te houden.

Wij moeten onze plek weten, wij moeten weten dat als wij geloven, God hoort. Wij moeten weten dat als wij onze verantwoordelijkheid nemen, dat genoeg moet zijn. Alleen zo kunnen we het Koninkrijk van God binnen gaan.

This entry was posted in 42 Lukas. Bookmark the permalink.