De enige hoop

Lukas 18

35 Het gebeurde nu toen Hij dicht bij Jericho kwam, dat een zekere blinde aan de weg zat te bedelen. 36 En toen hij de menigte voorbij hoorde gaan, vroeg hij wat er aan de hand was. 37 En zij vertelden hem dat Jezus de Nazarener voorbijging. 38 En hij riep en zei: Jezus, Zoon van David, ontferm U over mij! 39 En zij die vooraan liepen, bestraften hem, opdat hij zou zwijgen. Hij echter riep des te meer: Zoon van David, ontferm u over mij! (Lukas 18:31-34)

Deze blinde man had over Jezus gehoord maar had blijkbaar niet de mogelijkheid om zelf naar Jezus toe te gaan. Nu komt er een grote groep mensen voorbij en hij vraagt aan een voorbijganger wat er aan de hand is. Zo gauw hij te horen krijgt dat het Jezus is die daar loopt lijkt hij zich te realiseren dat dit zijn enige kans is. Hij begint te roepen om Jezus’ aandacht en het is duidelijk dat hij hier al eerder over nagedacht heeft.

Het is ons makkelijk voor te stellen dat deze man al gehoord had over Jezus. En die discussies gingen blijkbaar niet alleen over de wonderen die Jezus deed, mensen legden blijkbaar ook een link tussen Jezus en de beloofde Messias. Deze blinde man had daaruit al zijn conclusie getrokken, Jezus is de Zoon van David. Iemand die zulke wonderen doet en zulk onderwijs geeft moet wel meer dan een gewone leraar zijn.

Op het moment dat hij begon te roepen bestraften de mensen vooraan in de stoet hem. Het zou kunnen dat ze niet blij waren dat hij Jezus de Zoon van David noemde. Maar hij had niets te verliezen, dit is zijn kans, Jezus is zijn enige hoop. En dat is wat deze tekst zo belangrijk en mooi maakt. Want wat we hier leren is dat Jezus onze enige hoop moet zijn.

Hij begon harder te roepen, het boeide hem niet wat andere mensen zeiden. Jezus moest hem horen, Jezus moest hem uit deze situatie helpen. Soms moeten wij ook in zo’n situatie terecht komen zodat we inzien dat Jezus onze enige hoop is. Zoals een kat in het nauw rare sprongen maakt, kunnen wij in het nauw ook de juiste dingen doen ook al kijkt de wereld om ons heen ons raar aan.

De man ging harder roepen, zo moeten wij ook harder gaan roepen op het moment dat we worden tegengewerkt. Jezus moet onze enige hoop worden in het leven en het sterven. Laten we die beslissing vandaag maken, Jezus U bent alles voor mij.

This entry was posted in 42 Lukas. Bookmark the permalink.