11 Wij voeren dan van Troas weg en koersten recht op Samothrace aan en de volgende dag op Neapolis. 12 En vandaar gingen wij naar Filippi, de eerste stad van dit deel van Macedonië, een kolonie. En wij verbleven een aantal dagen in die stad. 13 En op de dag van de sabbat gingen wij de stad uit, de rivier langs, waar het gebed gewoonlijk plaatsvond; en nadat wij daar waren gaan zitten, spraken wij tot de vrouwen die er samengekomen waren. (Handelingen 16:11-13)
Paulus reageert direct op de aanwijzingen die God hem gaf. Het duurt misschien allemaal wat langer dan het in onze tijd zou duren, maar hij maakt zijn beslissing direct op dat moment. De reis begint, van de ene stad naar de andere stad, maar het doel is Macedonië. Een houding waarvan wij kunnen leren. Een doel voor ogen en dat doel niet meer loslaten.
En als hij in Filippi aankomt dan is dat de eerste stad waar hij voor een langere tijd wil blijven. In de eerste dagen zoekt hij contact met christenen in deze stad. Hij komt te weten dat ze op de Sabbat samen komen bij de rivier om te bidden. Daar wil hij bij zijn, want ook zij zijn zijn zusters, ook zij zijn onderdeel van het lichaam van Christus.
Het is allemaal nog zo puur, ze hebben allemaal nog hetzelfde doel. Als wij op zoek gaan naar een kerk zoeken we in de eerste plaats een gemeente die bij ons past. Het moet iets toevoegen aan ons leven. En er is weinig dat we er aan kunnen veranderen, het feit is dat er zoveel verschillende gemeenten zijn. Maar dat hoeft niet het verlangen naar een eenheid in de weg te staan. Want dat verlangen kunnen we blijven uitten gebed tot de Vader.
Ze komen samen bij de rivier om op God gericht te zijn. Wat de reden daarvoor is weten we niet, maar veel van de nieuwe gemeenten hadden simpelweg geen gebouw voor handen. Ze kwamen daarom samen op openbare plekken of in huiskamers. Maar het maakte niets uit, ze waren op God gericht en dat is waar het om gaat. Ook al hebben we niets voorhanden het geloof kunnen we altijd en overal in de praktijk brengen.
Een ander frappant detail is dat het alleen maar vrouwen waren. En ook zij worden serieus genomen door Paulus. En dat heeft niets met emancipatie te maken, het heeft te maken met het feit dat God naar ons hart kijkt. En ook deze vrouwen hebben een hart dat er naar verlangt om God te dienen. En dat is gemeente zijn, verlangen naar God en Zijn verlossing.