34 En in de menigte riep de één dit en de ander weer wat anders. Maar toen hij door de opschudding niets met zekerheid te weten kon komen, gaf hij bevel hem naar de kazerne te brengen. 35 En toen hij bij de trappen gekomen was, gebeurde het dat hij door de soldaten gedragen moest worden vanwege het geweld van de menigte, 36 want de volksmenigte volgde, al schreeuwend: Weg met hem! 37 Toen Paulus de kazerne binnengebracht zou worden, zei hij tegen de overste: Is het mij geoorloofd iets tegen u te zeggen? En hij zei: Kent u Grieks? 38 Bent u dan niet de Egyptenaar die enige tijd geleden oproer ontketende en die vierduizend gewapende opstandelingen naar de woestijn leidde? 39 Maar Paulus zei: Ik ben een Joodse man uit Tarsus, een burger van een niet onbekende stad in Cilicië. Ik vraag u: Sta mij toe het volk toe te spreken. 40 En toen hij het toegestaan had, gaf Paulus, staande op de trappen, het volk een wenk met de hand. En toen er een grote stilte gevallen was, sprak hij hen toe in de Hebreeuwse taal en zei: (Handelingen 21:34-40)
Na wat misverstanden uit de weg geruimd te hebben, gaat Paulus gelijk weer over op het enige wat hem echt motiveert. En dat is de waarheid verkondigen, hoe hard de leugen ook aan het tegenwerken is, hij blijft doorgaan.
Hij gebruikt slim zijn Romeinse achtergrond om toch weer de kans te krijgen om zijn woord te doen. Er is echt wel een verschil tussen wat Paulus hier doet en wat veel mensen op het internet doen. Zoals in eerdere overdenkingen al beschreven is onze motivatie vaak dat wij onze eigen waarheid ten gehore willen brengen. We gaan hard in discussie omdat wij wat te beschermen hebben.
Voor Paulus hier is het echt anders, hij heeft zo’n gevaarlijke menigte tegenover zich en toch wil hij mensen bereiken al is het er 1. En zo’n motivatie moeten wij ook hebben, wij hoeven de bijbel niet te beschermen, wij hoeven niet boos te worden op anderen die net een andere mening hebben. Wij mogen getuigen zijn van de waarheid, meer niet.
Het is zo heerlijk om deze motivatie te hebben. Wij maken alles zo ingewikkeld, meer regels, meer theologie dan er werkelijk nodig is. Soms moeten we leren om dat wat God Zijn verantwoordelijkheid is aan God over te laten. Geloven is eigenlijk zo simpel, gewoon vertrouwen op God dat Hij Zijn werk doet.
En dan is evangeliseren niet meer zo’n last, we worden niet meer teleurgesteld als niemand wil luisteren. Evangeliseren is dan het goede nieuws brengen en er op vertrouwen dat God de rest van het werk doet, want Hij laat het zaad groeien in het hart van de mensen. Dan kunnen we blij worden van al het werk dat we mogen doen wat het resultaat ook is.