5 Toen zei Paulus: Ik wist niet, broeders, dat hij hogepriester is; want er staat geschreven: U mag geen kwaad spreken van de leider van uw volk. 6 En Paulus, die wist dat het ene deel bestond uit Sadduceeën en het andere uit Farizeeën, riep in de Raad: Mannenbroeders, ik ben een Farizeeër en zoon van een Farizeeër. Ik word geoordeeld over de hoop en de opstanding van de doden. 7 En toen hij dat gezegd had, ontstond er onenigheid tussen de Farizeeën en de Sadduceeën, en de menigte raakte verdeeld. 8 De Sadduceeën zeggen namelijk dat er geen opstanding is en geen engel of geest, maar de Farizeeën belijden het beide. (Handelingen 23:5-8)
Paulus begint zich te realiseren dat hij al genoeg heeft gezegd, het gaat nu alleen nog maar om hem en niet langer om het evangelie. De reden dat hij over zichzelf praatte was juist om aan te geven dat het niet om hem draait, hij is geen sekteleider, hij is gewoon een jood. Het enige wat er gebeurde was dat Jezus hem riep om onderdeel te zijn van het nieuwe pionierswerk.
Laat ze maar weer overgaan op de dagelijkse gang van zaken. Laat ze maar weer lekker bezig zijn met elkaar aan te vallen op hun theologische verschillen. Want dat is precies wat ze als doel hebben gesteld voor hun leven. Helaas zijn er veel christenen vandaag de dag die hetzelfde doel hebben in hun leven. De theologie die ze aan hangen moeten ze vooral aanvechten, waar ze ook komen.
Eigenlijk is deze laatste move van Paulus een hele duidelijke boodschap voor al die mensen die daar aanwezig zijn. Het verschil tussen het leven van Paulus en al die religieuze leiders wordt extra duidelijk. Waar willen wij bij horen?
De aandacht is niet langer op Paulus, Paulus mag daar weer staan en misschien wel genieten van deze korte tijd waarin hij even niet het onderwerp is. Jammer dat de reden niet God is, want dat zou weer een heerlijk moment zijn geweest hier in Jeruzalem. De joden waren dan weer tot inzicht gekomen dat de God van Abraham een nieuwe weg was gegaan.
Helaas en in de brief van Paulus aan de Romeinen kunnen we heel duidelijk lezen dat dit wel het diepe verlangen was voor de Joden. Paulus was zelfs bereid om zijn eigen redding op te geven zodat de Joden, zijn eigen broeders, de redding wel zouden ontvangen. Het geloof is niet zo ingewikkeld dat we er over hoeven te discussiëren, we mogen gewoon geloven en vol zijn van verlangen naar Gods werken in ons leven.