Samen

Handelingen 28

11 En na drie maanden voeren wij weg in een schip uit Alexandrië, dat op het eiland overwinterd had en als teken Castor en Pollux had. 12 En toen wij in Syracuse aangekomen waren, bleven wij er drie dagen. 13 Daarvandaan voeren wij eromheen en kwamen in Regium aan, en doordat er na één dag een zuidenwind opstak, kwamen wij de tweede dag in Puteoli, 14 waar wij broeders aantroffen en ons verzocht werd zeven dagen bij hen te blijven. En zo gingen wij naar Rome. 15 En daarvandaan kwamen de broeders, die van onze zaken gehoord hadden, ons tegemoet, tot Appiusmarkt en de Drie Tabernen. Toen Paulus hen zag, dankte hij God en vatte hij moed.  (Handelingen 28:11-15)

Als we zo de verhalen lezen over Paulus dan zouden we kunnen denken dat hij een groot christen is. Echt iemand om tegen op te kijken in wat hij voor elkaar krijgt. En natuurlijk is het in de kracht van God, maar er zijn vandaag de dag weinig christenen die zo in de kracht van God aan het werk zijn. Zijn geloof was werkelijk groot en misschien wel om jaloers op te zijn.

Maar nu in dit gedeelte zien we dat Paulus bemoedigd wordt door het bezoek van christenen uit de omgeving. Blijkbaar had Paulus dat nodig, blijkbaar had hij andere christenen nodig om weer even een geloofsinjectie te ontvangen. En dit klinkt misschien raar in onze oren, zo’n man vol van geloof heeft dat toch niet nodig, zijn vertrouwen op God is toch sterk genoeg.

Denk eens aan Jezus toen hij op de olijfberg aan het bidden was, had Hij toen de discipelen nodig in die angstige momenten? We zijn een kerk, geloven doen we niet alleen. Het vertrouwen in Jezus en het kruis is een persoonlijke beslissing, maar op het moment dat we die beslissing hebben gemaakt worden we onderdeel van het lichaam van Christus. Dan zijn we niet langer een eenling, maar dan horen we bij elkaar.

Het is niet de bedoeling dat we het geloof alleen dragen, het is de bedoeling dat we samen zijn. Denk aan de leiders in jullie gemeente, soms lijkt het er op dat ze een naam hoog te houden hebben, ze hebben niemand anders nodig dan God alleen. Het lijkt een moment van zwakte als men om hulp zou vragen. Dan wordt men niet meer zo serieus genomen. Maar zo werkt het niet, we zijn broeders en zuster die elkaar door deze strijd heen moeten helpen, wat onze roeping in het lichaam van Christus ook is.

En daarom wordt Paulus hier zo geraakt door het bezoek van zijn broeders en zusters in Rome. Ze komen overal vandaan om hem te ondersteunen en te bemoedigen. Veranderd dat iets aan al het werk dat Paulus heeft gedaan, zijn zijn woorden nu opeens niet zo vol van geloof? Nee, het is juist de kracht van het evangelie, de kracht van het lichaam van Christus als we samenkomen. Samen het geloof beleven, samen zoeken naar de waarheid in Jezus.

This entry was posted in 44 Handelingen. Bookmark the permalink.