Op ons niveau

1 Timotheus 1

18 Dit gebod leg ik u op, mijn zoon Timotheüs, in overeenstemming met de profetieën die voorheen over u uitgesproken zijn, opdat u in deze dingen de goede strijd strijdt.  (1 Timotheus 1:18)

In onze meer traditionele gemeenten hebben we niet zoveel met profetieën. Het enige waar we dan aan denken is een bijbelboek, zoals die van Jesaja. Profeten staan voor ons, net als bij de religieuze leiders in de tijd van Jezus, op zo’n hoog niveau dat ze niet te bereiken zijn. Het zijn uitzonderingen, de soort supermans van de bijbel.

Paulus heeft het hier over profetieën die over het leven van Timotheus zijn uitgesproken. Nergens in de bijbel wordt beschreven wat die profetieën precies zijn. Ook is Timotheus niet echt een man met een belangrijke positie in de kerk zoals Paulus en de andere apostelen en toch wordt er een profetie over hem uitgesproken.

Waarom? En waarom nu niet meer? Hebben wij vandaag de dag geen profetie meer nodig? Laten we eerst eens de lat een stuk lager leggen, een profetie is er om God in ons leven te laten spreken. Of het nu een profetie van nationaal belang is of een profetie voor ons persoonlijk, voor God is het allemaal even belangrijk.

En omdat wij het zover van ons vandaan hebben geduwd is het onbereikbaar geworden, terwijl dat God het juist zo dichtbij wil hebben. Een profetie is er niet om de persoon die het uitspreekt belangrijk te maken, het is juist om God te laten spreken. En daarom moeten we profetieën zo serieus nemen en niet kijken naar de boodschapper.

Het is misschien moeilijk voor ons traditionele christenen om hier een weg in te vinden. En nee we hoeven echt niet naar een charismatische gemeente om het te kunnen vinden, wij mogen zelf zoeken naar wat God vandaag de dag ook tegen ons wil zeggen. Het vraagt van ons geloof en verlangen, een verlangen naar de leiding van God, het horen van Zijn woorden. Wees niet bang, alle begin is moeilijk, maar als we hierin bewust een stap zetten in gebed zal God antwoorden.

 

This entry was posted in 54 1 Timotheus. Bookmark the permalink.