Gods verlangen

1 Timotheus 2

3 Want dat is goed en welgevallig in de ogen van God, onze Zaligmaker, 4 Die wil dat alle mensen zalig worden en tot kennis van de waarheid komen. (1 Timotheus 2:3-4)

Vele van ons weten van de wet die God aan Mozes gegeven heeft. We weten dat er regels zijn waar we ons aan moeten houden. We begrijpen ook dat de wet er is voor ons, om ons te helpen in een juiste relatie te staan met God en met de mensen om ons heen. Maar de vraag is of we het hart achter de wet hebben leren kennen?

We hebben een overheid die wetten maakt zodat wij ons daar aan moeten houden. Soms lachen we om die wetten, omdat ze nergens op slaan. We begrijpen niet wat ze er mee willen bereiken, helaas moeten we ons er aan houden. Zo moeten we niet naar de regels in de bijbel kijken, God is geen wetgevende macht die orde probeert te houden.

God is onze Schepper, Hij heeft ons gemaakt en toen Hij klaar was zag Hij dat het goed was. Hij schepte er vreugde in. En als we naar de geschiedenis kijken dan zien we dat het belangrijk is voor God wat wij nu doen. Denk aan de tijd van Noach, God had er spijt van dat Hij de mens had geschapen, denk aan de woestijnreis van Israël, Gods ’emoties’ bereikten soms het kookpunt en denk aan David die het hart van Gods steelt.

En zo zijn er veel verschillende voorbeelden waarin duidelijk is dat God bij ons leven betrokken is. Wij hebben effect op Hem, wij kunnen Zijn hart verblijden maar we kunnen het ook laten huilen. En zo moeten we deze verzen van Paulus lezen, wat wij doen heeft effect op God. Als wij tot Hem in gebed komen met smekingen en dankzegging dan raakt dat Gods hart aan.

En als we eenmaal zover zijn gekomen dan beginnen we ook vers 4 te begrijpen. Want dan begrijpen we meer en meer het verlangen van God voor ons mensen. Hij is niet langer een democratisch gekozen overheid die na vier jaar zijn werk weer mag overgeven. Hij is onze Schepper en heeft een diep verlangen voor ons leven. En wij mogen daarop vertrouwen.

This entry was posted in 54 1 Timotheus. Bookmark the permalink.