8 Watervloed roept tot watervloed,
terwijl Uw waterkolken bruisen;
al Uw baren en Uw golven
zijn over mij heen gegaan.
9 Maar de HEERE zal overdag Zijn goedertierenheid gebieden;
‘s nachts zal Zijn lied bij mij zijn,
een gebed tot de God van mijn leven. (Psalm 42:8-9)
Het is poëzie, maar wel poëzie dat een geestelijk leven en een geestelijk verlangen laat zien. En de reden dat dit geestelijk is is omdat het diep gaat, van watervloed tot watervloed. En dat is een geestelijk leven. Dat gaat dieper, dat zoekt plekken en momenten in het leven waar we niet zomaar bij komen.
In de tegenwoordige tijd is alles zo oppervlakkig, van tv tot internet, van het leven van alledag tot de kerkdienst. Er zit geen diepgang in, we hebben liever dat de dominee wat korter preekt zodat we wat eerder naar huis kunnen. En dat we dan thuis de tijd nemen om eens een half uur stil voor God te komen is helemaal teveel gevraagd.
Dat is geen geloof, dat is religie waarin we God niet serieus nemen. We zijn dan christen met het doel om een ticket naar de hemel te krijgen die misschien wel of niet bestaat. En dat is een oppervlakkig christelijk leven dat nog erger is dan de vijf dwaze maagden. Dat is een leven dat niet eens een beetje olie heeft om de Koning te kunnen ontvangen.
Deze verzen spreken van een diep geloof een geloof dat het hele leven omvangt. Het is tijd dat we als christenen beginnen te graven, dieper dan het oppervlakkige. Vergeet even alle theologie en rituelen waar we zo aan vasthouden en ga dieper dan wat het natuurlijke oog ziet. Het leven in God is een geestelijk leven en dat krijgen we er niet automatisch bij, dat is een keuze die we moeten maken.
Watervloed roept tot watervloed, in alle golven van het leven, alles dat over ons heen komt, is het God die diep van binnen zal zingen en een gebed zal doen opstijgen. Het is poëzie, maar het is zoveel meer. Het is graven in een geestelijk leven waarin we God echt mogen ontmoeten.